XXIII

Luke

Wybiła godzina 20.00 . Najwyższy czas zadzwonić do braciszka . Wyciągnąłem telefon z kieszeni spodni . Bez wahania odblokowałem go i wybrałem numer brata .

- Połącz - powiedziałem naciskając napis . Przystawiłem urządzenie do ucha i czekałem .

- Luke - usłyszałem jego głos . Mogłem wywnioskować , że nie jest w dobrym humorze .

- Witaj braciszku -zaśmiałem się . 

- Gdzie jest Miranda ? - zapytał .

- W bezpiecznym miejscu z dala od ciebie - odparłem i ruszyłem na ławkę naprzeciw mnie .

- Dlaczego chciałeś ze mną rozmawiać ? Teraz znacznie szybciej mogę cię znaleźć i odzyskać Mirandę - syknął . Usiadłem i uśmiechnąłem się sam do siebie .

- Niestety nie będziesz miał okazji nas zastać - zaśmiałem się zakładając nogę na drugą - Niedługo opuszczamy nasze aktualne lokum . Przykro mi .

- Po cholerę dzwonisz ? - warknął . Jaidon miał dużo słabsze nerwy ode mnie . Mogłoby się wydawać , że jest na odwrót , ale tak nie jest . Tylko przy Mirandzie stara się zachowywać spokój , bym to ja wyszedł na gorszego bliźniaka .

- Chcę Ci powiedzieć - zacząłem wolno , chcąc by brat jeszcze bardziej się zdenerwował - że widziałeś Mir ostatni raz . Nie odzyskasz jej - dodałem.

- Nie bądź taki pewien siebie braciszku -syknął - Jeszcze zobaczymy , z kim będzie - odpowiedział i rozłączył się . Ja zadowolony szybkim krokiem ruszyłem w stronę hotelu . Teraz zacznie się zabawa. Szkoda , że to zawsze ja wygrywałem .

Miranda

Zasypiałam już , kiedy usłyszałam jak ktoś otwiera drzwi . Wzięłam książkę w dłonie i podbiegłam w stronę dźwięku . Przyczaiłam się za szafką na książki .

- Nie dałabyś rady tym nikogo osłabić , a już na pewno zabić - poczułam jak Luke wyciąga mi książkę z rąk - Idź spać Miradno - palcem wskazał w stronę sypialni .

- Gdzie byłeś ? - spytałam idąc w wskazany przez niego kierunek .

- Na dworze . Musiałem się przewietrzyć i pomyśleć gdzie teraz pójdziemy - otworzył laptop i ułożył go sobie na kolanach .

- Skąd masz komputer ? - zapytałam patrząc jak chłopak wpatruje się w ekran . Długo nie mruga ,ale gdy zaczynam się o niego martwić w końcu mi odpowiada.

- Zabrałem , nie martw się . Nic nam nie grozi -odparł - Na ten moment -wyszeptał .

- Dobranoc Luke - powiedziałam i przytuliłam się do dużej , miękkiej poduszki .

- Kolorowych - usłyszałam szept bruneta .

Emilia

- Gdzie ona jest ?! - krzyknął i popchał mnie wysoki chłopak - Gdzie do cholery!?

- Skąd mam wiedzieć ? Nic nie pamiętam ! - syknęłam z bólu , gdy chłopak kopnął mnie w brzuch .

- Nie kłam ! - do środka wszedł niższy chłopak . Brunet , o zielonych oczach .
- Pieprzony Beau Brooks - syknęłam pod nosem . Chłopak uśmiechnął się . Kucnął przede mną .
- Witaj ponownie Emilio - zakrył mi czymś usta . Nie mogłam się poruszać , a po chili moje powieki opadły i już się nie podniosły . Jedyne co zapamiętałam, to jego oczy . Znów muszę się od nich uwolnić .

Daniel

Jai ! - wrzasnąłem szukając bruneta po mieszkaniu - Brooks , do cholery ! - udałem się na górę . Tam również go nie znalazłem . Próbowałem się dodzwonić , ale to na nic . Nie odbierał , a teraz ma wyłączoną komórkę .

- Cholera - szepnąłem sam do siebie . Wyszedłem za budynek . Usłyszałem strzał . Teraz wiedziałem gdzie jest . 

- Znowu to robisz ? - powiedziałem widząc bruneta czyszczącego nóż z krwi . Na stole leżało mnóstwo narzędzi , którymi zadawał ból . Przerażało mnie to , co potrafił zrobić człowiekowi . Popierałem jednak jego słowa " Jeśli nie oni , to my będziemy leżeć w workach , a potem czuć nieludzki ból . " 

- Luke jest z Mirandą - powiedział , a raczej wymruczał pod nosem , jakby mówił sam ze sobą .

- To chyba dobrze , że ją znalazł - podszedłem do niego i położyłem dłoń na ramieniu .

- Nie! On nie ma prawa jej dotykać ! Jest moja ! Rozumiesz ?! Tylko moja ! - wrzasnął i rzucił nożem prosto w głowę martwego już mężczyzny . Ostrze wbiło się bez problemu , a z dziury pociekła rzeka krwi czerwonej jak płatki dojrzałej róży .

- Przecież Luke ją sprowadzi . Co powiedział ci podczas rozmowy ? Kiedy wracają ? - zapytałem , nie wiedząc ile ominęło mnie , gdy siedziałem i opiekowałem się siostrą Mirandy - Kumiko .

- Nie ... Luke z nią zostaje . Powiedział , że widziałem ją przed lotniskiem ostatni raz - odparł i wyciągnął z worka kolejne ludzie ciało . Kobieta oddychała . Była nie przytomna , ale żyła .

- Będziesz ja teraz torturował ? - spytałem zniesmaczony widokiem Jaidona , który ciągnie zakrwawione zwłoki mężczyzny na bok .

- Teraz ? - przytaknąłem - Nie - ulżyło mi - Jak się obudzi . Wtedy zacznę - zaśmiał się , usiadł na fotelu i dalej oczyszczał narzędzia z czerwonej cieczy .

- Postaram się ją dla ciebie odzyskać - powiedziałem . Jest moim przyjacielem i chcę , by był szczęśliwy . Przy Mirandzie był . Wtedy mniej ludzi doznawało cierpienia z jego dłoni .

- Pamiętasz może kto sprowadził Mir do nas ? Do mnie ? - zapytał nie patrząc na mnie , lecz wbijając wzrok w budzącą się kobietę .

- Luke - odpowiedziałem na jego pytanie .

- Właśnie Daniel . Luke ją sprowadził , więc ty nie masz szans żeby ją odzyskać - potem wyszedłem. Nie chciałem patrzeć jak Jai zdziera skórę z dziewczyny . Nie chciałem słyszeć jej krzyków gdy wydłubywał oczy i wybijał zęby . Nie wytrzymałbym widoku świeżej krwi lejącej się z jej ust , gdy pozbył się jej języka . Nie wytrzymałbym ....

Jak rozdział ?

Co sądzicie o zachowaniu Jaia ?

Luke vs. Jai
Komentujcie , bo żart na P.A.
może się spełnić :))